بنای شمس العماره یکی از بناهای تاریخی شناخته شده تهران در دوره ناصری است. طراحی روشنایی و نورپردازی بناهای تاریخی چالش های زیادی دارد. طرح نورپردازی باید اصالت بنا و ظرافت های معماری را به نمایش دهد و کمتری تاثیر بصری را در نما داشته باشد. ضمن اینکه از نظر اجرای تاسیسات الکتریکی کوچکترین اسیبی به نما نباید برسد.
رویکرد اصلی طرح نورپردازی بر این اساس بود که این حس را ایجاد کنیم که این بنا هنوز زنده است. با این فلسفه رنگ نور زرد (امبر) که تداعی کننده روشنایی شمع و فانوس در دوران تاریخی است، برای نورپردازی فضاهای داخلی و پشت پنجره ها به کار گرفته شد.
قسمت بالای عمارت هم با روش کنتراست منفی روشن شد، به این معنی که برای نشان دادن جزییات نمای این بخش، سقف داخلی روشن شد.
نمای بیرونی با پروژکتورهایی با زاویه باز و با لامپ های متال هالید با شاخص نمود رنگ بالای ۹۰ روشنایی یکنواختی دارند تا طرح نما به خوبی دیده شود.
گزارشی از این پروژه در نشریه Lux Reveiw چاپ شده بود که در صفحه دانلود مقالات اماده است.